Adro „Banany”
(2010)
Czy to się komuś podoba, czy nie, w polskim dancehallu pojawia się sporo wokalistów, którzy początkowo próbowali swoich sił w hip-hopie. Taka była droga nawijacza z Brzeszcz pod Oświęcimiem, który później występował w sound systemie 3R Salam Sound. Gdy ten w ubiegłym roku przestał działać, zaczął tworzyć sam.
Cieszy, że większość podkładów składających się na album powstało w domowym studiu, a Adro nie okazał się kolejnym leniuchem korzystającym z gotowców. Czasem niestety to jego śpiewanie przypomina bardziej głośniejsze mamrotanie („Banany”), a innym razem cedzenie („Ona ma”). Nie przekonuje mnie też wykorzystywanie efektów wokalnych, które wydają mi się nie do końca przemyślane w wielu miejscach.
Nad tym wszystkim góruje hip-hopowy nawyk gadania zamiast śpiewania, a szkoda, bo mimo „przepitego” głosu myślę, że Adro wypadłby wtedy zdecydowanie korzystniej. A tak mamy do czynienia z kolejną, składają się z kilkunastu kawałków demówką, jakich w tym roku będzie jeszcze pewnie kilkadziesiąt. Ważne jest jednak, że wokalista w outro zaznacza, że „idzie drogą, która go zachwyca”.
Jarek Hejenkowski
Recenzja ukazała się w magazynie Free Colours nr 14